بازیگر مالک صحنه است! تئاتر در نهایت برای شکل‌گیری به یک بازیگر و یک صحنه نیاز دارد… بازیگر تنها هنرمندی است که ابزاری جز خود ندارد! او نه مانند نقاش قلمو و بوم دارد، نه مانند آهنگساز و نوازنده، ساز و نه مانند مجسمه ساز مواد و مصالح بیرونی، او تنها هنرمندی است که از خود، از وجود خود در معنای مادی و معنوی کلمه به صورت توامان، اثر هنری خلق می‌کند، گاهی تصور می‌شود که بازیگری صرفا ستاره شدن است اما واقعیت این است که بازیگر در معنای اصیل آن فیلسوفی است که بیان صحنه‌ای را می‌شناسد و اجراگری است که نظریه می‌داند. این چنین بازیگری را می‌توان بازیگر / مولف نامید، بازیگری که خود کارگردان است، بازیگری که مولف آن چیزی است که بر صحنه‌ی تئاتر یا قاب دوربین رخ می‌دهد… کارشناسی بازیگری به عنوان یکی از گرایش‌های تئاتر، رشته‌ای است که جریان مشخصی را برای ترتیب بازیگران و کارگردانان آینده جستجو می‌کند. در این گرایش دانشجویان با بازیگری و کارگردانی به یکسان آشنا می‌شوند و این دو فرایند را در بستر نظریه و ادبیات، فلسفه و نقد پی می‌گیرند. گرایش بازیگری به عنوان یک گرایش تئاتری همواره مورد استقبال عموم مردم بوده اما واقعیت این است که تنها نام عاشقان صحنه، آنان که فروتنانه به جهان روایت بصری دل بسته‌اند و خود را به صورتی همه جانبه به سلاح نظریه و عمل مجهز کرده اند در این حرفه و در طول سالیان ماندگار خواهد شد.