در میان گرایش‌های مختلف معماری، مسکن و معماری مسکن بیشترین ظرایف و پیچیدگی را دارد، چون با زندگی روزمره و پیوسته انسان‌ها سَر و کار دارد. این معماری، در مقیاس خُرد و کوچک حتی، در حدِ‌مقیاس واقعی معماری مخاطب محور عمل می‌کند و معمار برای مُخاطب و بهره‌بردار مُشخص طرح می‌زند. در طرح‌های بزرگی چون مُجتمع‌های آپارتمانی ‌هم مُخاطب و نیازهای او در مقابل معمار قرار دارد، اما این‌جا مُخاطب عام مطرح است تا مُخاطب خاص.
حاصل کار معماری اگر دارای ویژگی‌ها و مختصات خاصی باشد، به خودیِ‌خود، مُخاطبانِ‌ خاصی را جذب خواهد نمود. در این مورد سابقه اِعمال شده توسط معمار است که مُخاطب آتی را تعریف می‌کند. بدین ترتیب معماری مسکن، به ویژه وقتی که هدفش رسیدن به  روحِ «خانه» باشد، معماری پُر از رمز و راز و زیبایی است.